Briljant idee

27 April. Koningsdag. Nederland kleurt oranje. Maar vandaag zitten we niet op een kleedje. Wordt de kist met oranjespullen niet van zolder gehaald. Want wij hebben een andere missie.

Ik had een aantal weken geleden namelijk het briljante idee om in de meivakantie met de meiden er tussenuit te gaan. En dat was nog best puzzelen. Want oudste was vrij in de meivakantie plus de week ervoor. En voor middelste en jongste werd de extra week er juist ná de meivakantie aan geplakt. Dus bleef er één week over, precies in het midden.

Van zaterdag tot zaterdag weggaan was echter geen optie. Want voor oudste stond op die laatste zaterdag een toernooi gepland. Gelukkig viel Koningsdag dit jaar echter op een vrijdag. Dus een extra vrije dag voor de jongste twee. Mooie dag om te reizen.

Wat ik echter op het moment van boeken nog niet wist, was dat ik de week ervoor naar San Francisco zou gaan. Afgelopen maandag landde ik weer op Schiphol. Dus de jetlag was deze week best aanwezig. Bovendien had ik behoorlijk wat in te halen. Zo’n weekje weg – ook al was het voor werk – hakt er op alle fronten toch in.

Daar kwam bij dat oudste dochter donderdag ziek was. Ik moest haar dan ook afmelden voor de training. Lekkere timing zo één dag voor vertrek. Aan de andere kant. Vanwege de vakantie stonden er geen wedstrijden gepland. Dus in sportief opzicht had het niet beter gekund.

Maar goed, al met al was de voorbereiding op ons tripje dus vrij beroerd. Dat bleek al op de heenweg. In de auto had ik namelijk pas eindelijk de tijd om even stil te staan bij ons verblijf. Ik had het onder andere uitgezocht op het grote grasveld dat om het huisje lag. Uiteraard voorzien van een voetbaldoel. De meiden konden dan ook niet wachten tot we er waren. Maar eh, we hadden toch wel een bal ingepakt, mama?

Nou, nee dus. Die zou er toch vast wel zijn? Maar wat als die lek was? Of kwijt? Sputterde mijn kroost tegen. Een week geen voetbal, dat kon toch niet? Gelukkig voor de meiden was dat niet het enige dat we vergeten waren. Want we realiseerden ons dat er nog wat noodzakelijke spulletjes thuis op de tafel waren blijven staan. Kortom, nog net voordat we Nederland uit waren, reden we toch maar even de snelweg af om wat laatste inkopen te doen. En laat bij de winkel nu net ook een rek met ballen staan. Mazzelaars.

Zo, nu kon de vakantie pas echt beginnen. Nou ja, dat was de bedoeling. Het was namelijk zo’n 760 km rijden. Dat moest in een uur of acht à negen makkelijk te doen zijn. Stops en een enkele file meegerekend. Dat was één van de redenen waarom ik Denemarken als bestemming had gekozen. En niet Zuid-Frankrijk.

Maar helaas. Les twee van vakantievoorbereiding voor dummies had ik overgeslagen. De route naar Denemarken was dus niet gecheckt. Maar ach. Het ging grotendeels door Duitsland. En dat is gas op de plank en immer gerade aus. Toch? Nou inmiddels zijn we een ervaring rijker. En een illusie armer. Want dat doorrijden in Duitsland viel best tegen. Los van de vele stukken snelweg waar je alleen maar 80 mag, waren er tal van wegwerkzaamheden. En als toetje nog een controle van het vrachtverkeer, waardoor een stukje van zes minuten nu in 70 minuten werd afgelegd. Kortom, na maar liefst 15 uur (!!) arriveerden we om twee minuten voor middernacht op ons vakantieadres. We waren sneller in Zuid-Frankrijk geweest.

De bal werd die dag dus niet meer gebruikt. En de dag erna trouwens ook niet. Want het regende en we waren eigenlijk nog een beetje brak van de reis. Nou ja, morgen is er weer een dag. En nu maar hopen dat de terugreis een stuk voorspoediger gaat. Want brak op vakantie is tot daar aan toe. Maar bij het toernooi wil dochterlief uiteraard topfit op het veld staan.